Woliński Park Narodowy

Napisane 13.10.2020 przez Aleksander

Tagi: bałtyk, przyroda, historia,

Jedno z najpiękniejszych miejsc nad polskim morzem to wybrzeże klifowe na wyspie Wolin, w północno-zachodniej części Polski. Wybrzeże to, wraz z dobrze zachowanymi lasami bukowymi, wyspiarską deltą Świny oraz przybrzeżnym pasem wód Bałtyku, zostało objęte ochroną w ramach Wolińskiego Parku Narodowego. Powstał on w 1960 r. i zajmuje obecnie 10 937 ha. Obszar Parku został też włączony do europejskiej sieci Natura 2000. Lądowa część Wolińskiego Parku Narodowego jest silnie zróżnicowana. W krajobrazie wyspy dominuje pasmo wzniesień moreny czołowej, które na odcinku ok. 15 km graniczy z morzem. Najwyższe klify osiągają wysokość nawet 95 m. Morze wciąż pokazuje tu swoją siłę i co roku zabiera niemal metr wybrzeża. Wzgórza morenowe zajmują ok. 75% powierzchni Parku, a najwyższe wzniesienie (115 m n.p.m ) znajduje się w kulminacji Grzywacza. Pod względem zajmowanej powierzchni na drugim miejscu plasuje się delta Świny. Pomiędzy licznymi kanałami Świny znajduje się kilkadziesiąt bagnistych wysepek. Trzeci typ krajobrazu to pojezierze z polodowcowymi jeziorami i formami takimi, jak ozy i kemy. Na wyspie Wolin występuje ponad 1300 gatunków roślin naczyniowych, z czego ok. 600 odnaleziono na terenie Parku. Na płytkim, piaszczystym dnie Bałtyku królują makroglony: zielenice, brunatnieć i krasnorosty; do najliczniejszych należy morszczyn. Zbocza klifów porośnięte są zaroślami rokitnika zwyczajnego. Na lądzie dominują lasy głównie bukowe, bukowo-dębowe i sosnowe (sosna zajmuje aż 68% lądowej powierzchni Parku). Szczególnie cenna jest wolińska buczyna storczykowa rosnącą jedynie na koronie klifu. W tym zespole roślinnym występuje m.in. dziewięć gatunków storczyków, którym typ lasu zawdzięcza swoją nazwę. Na terenie delty Świny znaleziono wiele rzadkich gatunków, m.in.: woskownicę europejską, turówkę wonną, miecznik nadmorski czy czosnek kątowaty. Na plaży można wypatrzyć np.: wydmuchrzycę piaskową, rukwiel nadmorską i solankę kolczystą. Florystycznym symbolem Wolińskiego Parku Narodowego jest rosnący na wydmach mikołajek nadmorski o jasnoniebieskich kwiatach, które stały się jednym z popularnym motywów w hafcie kaszubskim. Świat zwierzęcy wyspy jest bardzo zróżnicowany i sporo w nim rzadkich gatunków. Zachowały się tu siedliska jelonka rogacza (największego polskiego chrząszcza) oraz pachnicy dębowej (chrząszcza bytującego w pniach obumierających drzew). W Zatoce Pomorskiej żyje wiele gatunków zwierząt, przede wszystkim ryb. Występują tu m.in. łosoś i troć. I u także spotkać można coraz rzadsze ssaki morskie: fokę szarą i morświna. W lasach liczne są: dziki, samy i jelenie. Żyją tu także czworonożne drapieżniki: lisy borsuki i kuny Spośród gatunków stosunkowo niedawno przybyłych na Wolin wymienić można: jenota, norkę amerykańską, piżmaka i szopa pracza. Uwagę zwraca duża liczba ptaków, W Parku stwierdzono występowanie 230 gatunków awifauny Gniazdują tu m.in.; wodniczka, biegus zmienny, muchołówka mała i orzeł bielik, którego umieszczono w godle Parku. Wyspa oraz tereny sąsiadujące z Zatoką Pomorską i Żalewem Szczecińskim znajdują się na trasie wędrówek ptaków. w okresie migracji spotykane są tu stada liczące nawet kilka tysięcy osobników. Dzieje wyspy Wolin były bardzo burzliwe, a pozostałością po nich są liczne ciekawe miejsca. W okolicach Wicka zachowały się: okopy i bunkry z okresu 11 wojny światowej, a także resztki wyrzutni tajnej niemieckiej broni V-3. Muzeum tej broni znajduje się w Międzyzdrojach-Zalesiu. Także w Międzyzdrojach działa Centrum Edukacyjno - Muzelane a ok. 1,5 km na wschód od tej miejscowości powstała Pokazowa Zagroda Żubrów. Ciekawostką jest sztuczne Jezioro Turkusowe o charakterystycznej niebieskawo-zielonej barwie wody.