Architektura klasycystyczna

Napisane 16.10.2020 przez Aleksander

Tagi: historia,

Klasycyzm z łaciny ‘clasicus’ znaczy doskonały, w architekturze odwołuje się do osiągnięć starożytnej Grecji i Rzymu. Klasycyzm jako styl panował w epoce Oświecenia. Najpełniejszy rozkwit klasycyzmu nastąpił pod koniec XVIII w. i w I ćwierci wieku XIX. Charakterystyczne było wzorowanie się na starożytnych budowlach greckich oraz rzymskich, a nawet na niektórych budowlach odrodzenia. Architekci budowle wznosili na planie zwartym koła lub prostokąta, kopiowali elementy architektury starożytnej i stosowali kolumnady i kolumnowe portyki ze zwieńczeniem w kształcie tympanonu, który przeważnie był dekorowany płaskorzeźbą. Dążyli do uzyskania efektu harmonii oraz zrównoważonej kompozycji. W opozycji do baroku przeważały fasady o liniach prostych bez wygięć i skrętów, jednym słowem symetria towarzyszyła różnego rodzaju budowlom od samego początku. Cechą charakterystyczną dla klasycystycznej budowy były pilastry oraz duże okna. Oszczędnie stosowano zdobnictwa, pojawiały się tylko uskrzydlone postacie lwów z ludzkimi głowami, orły, wieńce, wazony, girlandy z róż, kokardy, hełmy, a także i skrzyżowane sztandary nawiązujące do tradycji cesarstwa rzymskiego. Zainteresowanie starożytną sztuką i kulturą artystyczną w Polsce zaczęło występować około 1760 roku. Stanowiło to ważny czynnik w procesie kształtowania się nurtów klasycystycznych w sztuce europejskiej. Pierwszymi takimi oznakami były    zainteresowania archeologiczne, które w ciągu lat rozszerzyły się na dziedzinę kolekcjonerstwa.Sprowadzano wówczas i przywożono z zagranicy wydawnictwa sztychowane z XVII i XVIII wieku, które ilustrowały historię starożytnego Rzymu - w szczególności wykopaliska w Pompei i Herkulanum. Nowe klasyczne nurty pojawiły się w Polsce około roku 1760, czyli przed wstąpieniem na tron Stanisława Augusta Poniatowskiego.Dowodem na to są projekty francuskiego architekta, Charles Pierre Coustou, który przebywał w Polsce w latach 1760 - 1762, sprowadzony prawdopodobnie przez Izabelę z Czartoryskich Lubomirską. Jego projekt pałacyku w Jordanowicach pod Grodziskiem koło Warszawy, datowany na 1761, stanowił przykład architektury wczesnego francuskiego klasycyzmu.